De eerste keus was om naar een van de kanaaleilanden te gaan. Vanwege de mededeling dat het vliegtuig op 19 augustus vol was is er gekozen voor een last minute. Uiteindelijk mocht ik de knoop doorhakken en werd er gekozen voor Portugal. Na wat telefoontjes via het reisbureau naar de OAD was het snel rond. Na wat laatste voorbereidingen kwam de dag van afreizen steeds dichter bij. Iedereen stond er versteld van dat Marcel toch ging vliegen. Zondags pakte ik de koffer in en woog hoe zwaar die was. Het viel nog mee, er kon nog 3 kg. bij als het moest. We vlogen maandagmorgen om vijf uur vanaf Schiphol. Dat betekende, om 3 uur aanwezig zijn. De auto zouden we bij een autohotel parkeren. Hier kwamen we terecht via een tip van Wim. Vanwege de vroege vertrektijd besloten we om op tijd te gaan slapen. Zo kregen we dan toch nog een beetje nachtrust. Midden in de nacht stonden we op en ik deed de laatste dingen nog in de bagage. Na alles nog even nagekeken te hebben reden we weg. De reis verliep vrij spoedig. Marcel was al aardig nerveus. We waren redelijk vroeg bij het autohotel. Nadat hij afgerekend had werden onze spullen in het busje gezet. Op Schiphol haalde we de tickets en liepen naar hal 3 om in te checken. Vandaar uit moesten we terug naar hal 1. Hier dronken we wat met een koffiebroodje erbij. Ik wilde van Marcel een foto maken met de digitale camera. Helaas deed die het niet, de batterijen waren leeg. Gelukkig had ik mijn gewone camera ook meegenomen. In de fotoshop kocht ik fotorolletjes en deed er een in de camera. We liepen even na vier uur naar de gate waar ons vliegtuig vertrok. Er zaten al aardig wat mensen in de wachtruimte. Toen we daar stonden te wachten maakte hij nog een rare opmerking. Stel dat ik nu in paniek raak en niet meer durf. Daar moet je helemaal niet bij stil staan zei ik. Nee, zei die, ik moet gewoon instappen en gaan zitten. Rond half vijf mochten we instappen. Vlak voor de deur van het vliegtuig dacht ik nog: hij durft niet en loopt zo weg. Gelukkig liep het heel anders. Eenmaal binnen en op onze plaats werd hij wat rustiger. Het toestel was niet zo heel groot. Twee keer drie rijen stoelen. Marcel zat bij het raam en kon alles goed zien. Om vijf uur taxiede het vliegtuig richting de startbaan. Rond half acht Nederlandse tijd begon het vliegtuig aan zijn landing. In Portugal is het een uur vroeger dus was het half zeven. Ondanks dat Marcel rustig zat en naar buiten keek waren zijn handen klam en bezweet. Hij zei dat het vliegen nooit zijn hobby zou worden. Nadat we de bagage hadden liepen we naar de OAD info. Daar zagen we dat de koffer stuk was. De OAD leidster adviseerde ons om dit bij de bagage balie door te geven. In eerste instantie zou ik dit doen maar bedacht me. Marcel is beter in de engelse taal, dus liet ik het hem doen. Even later kwam hij me ophalen want ze wilde de koffer zien. Eenmaal daar binnen kwam een vrouw ons achterop. Marcel legde uit wat de bedoeling was en toen mochten we door lopen. De koffer werd bekeken en er werd een rapportje opgemaakt. Dit moet ik dan aan de verzekering geven in Neder-
land. Eenmaal in de bus reden we naar ons vakantie verblijf. In de bus werd ons al verteld dat we waarschijnlijk nog niet in ons verblijf mochten. We lieten onze bagage bij de receptie staan en liepen het terrein over. Rond elf uur probeerde we bij de receptie of we in het appartement konden. Gelukkig kregen we de sleutel en liepen naar ons verblijf. Toch was het nog een aardig stuk lopen met de bagage erbij. In het appartement trok Marcel gelijk de lange broek en t-shirt uit. Hij was moe van de reis en deed op de bank even de ogen dicht. Ik pakte de bagage uit en borg alles netjes op. Allebei gingen we daarna even op bed liggen. Na ongeveer twee uurtjes stonden we op en liepen even naar het winkeltje. In het appartement bleven we tot een uur of vijf genieten van de rust. We wilde even naar het volgende plaatsje toe met de bus. Na een poosje gewacht te hebben besloten we om maar te gaan lopen. Volgens Carina en Harry-Jan viel de loop afstand wel mee. Onderweg zagen we trappen die naar beneden gingen. We kwamen op het strand uit en konden niet om de rotsen heen lopen. Harry-Jan had dit tegen Marcel verteld. Dan dezelfde weg maar weer terug. Van de week doen we nog wel een poging. Bij “El Gomes” besloten we ons warme eten te nuttigen. Een stukje verder stond een mooi wit kapelletje. Hier liepen we na het eten naar toe. Het uitzicht was er schitterend. Via de bovenkant van de rotsen liepen we terug en maakte nog wat foto’s .
Marcel ging bij de receptie even internetten terwijl ik ansichtkaarten kocht voor familie en vrienden.
In ons appartement schreef ik ze gelijk om morgen op de post te doen. Marcel belde even naar de buren om te zeggen dat de reis goed gegaan was. Geert had gezegd dat hij ook nog terug moest. Tot een uur of tien bleven we buiten op het balkon zitten. Harry-Jan had gezegd dat er geen muggen zaten, mooi wel dus.
En van krekels krioelt het hier ook. Vanwege de korte nachtrust besloten we om lekker op tijd naar bed te gaan.
Dinsdag 22-8-‘06
De bedden waar we op sliepen kraakten vreselijk. Toch hadden we goed geslapen allebei. Na het ontbijt gingen we naar de bijeenkomst met de hostess. Ze vertelde wat over Algarve en de omgeving. Daarna legde ze wat uit over de excursies die je kon doen. Wij boekte de excursie het westerse kustgebeuren. We vertelden haar wat er met de koffer gebeurd was. Van haar kregen we een blad papier waar ik m’n verhaal op kon schrijven. In ons appartement pakten we onze zwemspullen en liepen naar het zwembad. Marcel had twee ligbedden onder de bomen gezet. Rond een uur of twaalf was er aerobics in het zwembad. Het was wel lachen hoor. Degene die les gaf moest een paar keer naar de recorder lopen omdat de cd haperde. Tegen twee uur gingen we terug naar ons verblijf. Om drie uur wilde we met het busje naar Armacao de Pera. Samen met ons ging er ook een moeder mee met vier kinderen. We hadden samen afgesproken om terug te lopen. In het plaatsje liepen we eerst een stuk langs de boulevard. Allebei moesten we geld pinnen en dat kon in een drukke winkelstraat. De winkeltjes daar waren over het algemeen allemaal hetzelfde. Het was warm die dag en Marcel had het er steeds over. Ik zei dat hij wel op Fred leek als die het te warm vond. Op een gegeven moment bleek hij de richting kwijt te zijn. Ik zag een bord met “Centro” erop en zei dat we die kant op moesten. Hij dacht dat we niet zover gelopen hadden. Later gaf hij me toch gelijk toen we dichterbij kwamen. Bij een klein restaurant dronken we water en ik at nog soep. Hij moest nog naar het toilet en het duurde vrij lang voordat hij terug kwam. Normaal is hij vrij snel klaar. Wat bleek nu, hij kreeg de deur niet meer van het slot af. Hij hoorde iemand lopen en klopte op de deur. Degene die daar de vloer schoonmaakte deed de deur open. Hij zei tegen mij dat ik dus de deur niet op slot moest doen. Het viel bij mij allemaal best mee. De deur ging op slot en ook weer open. Vanwege de warmte besloten we om toch maar met het busje terug te gaan. Op de boulevard zaten we in de schaduw te wachten. Rond vijf uur stonden we op het busje te wachten. Na tien minuten gaven we het op en gingen toch maar lopen.
’s Avonds aten we bij het restaurant van het zwembad. Tijdens het eten zagen we vier jongens die bij het zwembad aan het stoeien waren. Bij een van hen werd de zwembroek uitgetrokken en een eind in het water gegooid. Eerst bleef hij netjes in het water. Toch duurde het te lang en kwam hij in z’n blootje het water uit. Hij kwam op een gegeven moment zelfs door het restaurant gelopen. Iedereen moest er wel hartelijk om lachen, het was ook zo komisch. Een man die er werkte vond het wel genoeg en zei dat ze hem de zwembroek terug moesten geven. Na een tijdje had hij de broek weer aan en gingen ze verder met het dollen in het zwembad. In ons verblijf stond een vrij oude tv die Marcel probeerde aan te zetten. Eerst was het alleen zwart-wit beeld en later kreeg hij toch nog kleur. Hij keek verder naar de voetbalwedstrijd waar hij in het restaurant ook al naar keek.
Woensdag 23-08-‘06
Doordat hij opstond werd ik ook wakker. Op de wekker zag ik dat het bijna acht uur was. Tijdens het ontbijt besloten we om vandaag te gaan zwemmen. Het plekje onder de bomen van gisteren was nog vrij. Het viel ons op dat er her en der al handdoeken lagen op ligbedden. Een engels gezin kwam even later naast ons liggen. In het restaurant aten we ’s middags een sandwich met kip. Intussen was er aan de andere kant een ouder echtpaar bij gekomen. Tijdens een gesprek later hoorde we dat ze uit Schotland kwamen. Ze kwamen al twintig jaar naar Portugal op vakantie vertelde ze. Tien jaar geleden tijdens het E.K. zaten ze ook hier. Toen Portugal won sprongen de mensen van vreugde in het zwembad. We wilden in het begin van de avond via de tunnel in de rotsen naar het andere strand. En dan daar ergens iets te gaan eten.
Nou, we waren op het strand maar er was geen tunnel te zien. Marcel liep nog een stuk de andere kant op.
Ook daar zag hij niets. Na een poosje daar gestaan te hebben liepen we weer naar boven. Langs de bovenkant van de rotsen liepen we richting het kapelletje. Daar zagen we een weg die vrij steil naar beneden liep. Halverwege kon je naar rechts naar het strand. Daar zagen we dus wel een opening in de rotsen. We liepen via trappen weer omhoog en zagen daar een pizzeria. Helaas was die gesloten dus liepen we terug naar het restaurant van gisteren. Bij het zwembad dronken we koffie en thee. Er was weer voetballen op. In ons verblijf wilde hij verder kijken maar toen bleek het al afgelopen te zijn. Op het balkon ging hij muziek luisteren. Ik bleef binnen want ik had geen behoefte om weer gestoken te worden.
Morgen gaan we op excursie naar de westkust.
Donderdag 24-08-‘06
Gisteravond kon ik moeilijk in slaap komen. Buiten waaide het erg hard en Marcel lag te snurken. Op een gegeven moment ben ik toch in slaap gevallen. Vanaf het ontbijt zouden we gelijk door lopen naar de opstapplaats. Op advies van Harry-Jan en Carina hadden we een jas en vest meegenomen. Bij de vuurtoren waaide het namelijk erg hard en kon het koud zijn. Er stonden al wat mensen te wachten. Vier gingen met een andere bus mee. Onze bus was mooi te laat. Er waren ook Duitse mensen in de bus. Die werden bij elkaar gezet vanwege de uitleg door de gids. Eerst reden we naar Silves. Hier konden we een kerkje en een burcht bekijken. Via een overdekte markt liepen we daar heen. Het kerkje was wel leuk maar bij de burcht niet. Hier waren ze bezig met restauratie werkzaamheden en liep je alleen langs de buitenmuren. Terug in de bus reden we naar de volgende stopplaats. De berg Fao van waaruit je een prachtig uitzicht had. Vanwege het heldere weer kon je erg ver kijken. Het was maar een korte stop. Halverwege de weg terug gingen we eten bij een restaurant. In de bus onderweg daar heen was ons al gevraagd wat we wilde eten. Dit belde de gids dan door daar heen. Het eten smaakte goed. Na de lunch reden we richting Sagres. Daar gingen we naar het ‘einde van de wereld’ zoals ze hier zeggen. Er staat daar de vuurtoren van St. Vicente. Door de stevige wind werd ons geadviseerd om niet te dicht bij de rotsen te komen. De kou viel mee dus lieten we de jas en het vest in de bus liggen. Na wat foto’s gemaakt te hebben stapten we weer in de bus. Wat betreft de gids was het meerdere opgevallen hoe slecht haar Duits was. Voor iemand die dit al 15 jaar doet. Af en toe moesten we gewoon lachen om de vertaling. Ze zei soms iets en als je het dan zelf vertaalde betekende het heel iets anders. In Sagres stopten we even voor een sanitaire stop bij de haven van Baleeia. Bij de damestoilet was het erg druk. Marcel kwam terug en adviseerde me om bij de heren te gaan. De dames voor me durfde niet dus ging ik. Na mij kwam er een jongeman binnen. Ik legde hem de situatie uit en hij gaf me gelijk. Iedereen was weer terug in de bus en de rit ging naar Lagos. Hier hadden we iets meer tijd om rond te kijken. Hier keken we nog naar een koffer die qua prijs mee viel. Toch vond ik het materiaal vrij dun. Marcel vertelde dat Emmy, onze gids, misschien nog een adres wist. Terug bij de bus schreef ze dit voor ons op. Een stel bij ons uit de bus blijken uit Nijmegen te komen. Ze woonde in Dukemburg maar hij zelf kwam uit Grave van oorsprong.
We vertelde dat wij uit Westervoort kwamen. Zij wist niet waar dit lag. Toen hij zei dat dit dicht bij de Ikea in Duiven lag wist ze het. In de bus werd ons gevraagd hoe we de dag gevonden hadden. Samen met het Duitse echtpaar werden we met een taxi naar ons complex gebracht. Dan hoefde de bus niet om te rijden voor ons. In ons verblijf fristen we ons een beetje op. Nadat we bij het zwembad wat gedronken hadden namen we bij het winkeltje wat boodschappen mee. In ons verblijf gingen we lekker relaxen op het balkon. M’n ogen vielen af en toe dicht dus besloot ik om te gaan slapen. Marcel ging ook mee.
Vrijdag 25-08-‘06
Gisteravond was ik vrij snel in dromenland. ’s Nachts werd ik wakker van het klepperen van de deur. In de badkamer bleek bij een deur beslag in te zitten. Met behulp van een leeg rolletje wc papier maakte ik het dicht. Weer in bed hoorde ik het nog. Terug in de badkamer dacht ik dat het raampje de boosdoener was. In bad geklommen en er tegen gedrukt maar die zat goed dicht. Terug in bed baalde ik er wel van.
Uiteindelijk was ik toch nog in slaap gevallen. ’s Morgens keek ik er naar en toen zag ik dat er speling zat tussen het raampje en het slot. Marcel zette het raam met behulp van een stok open. Het waaide nog steeds zo hard buiten. Zo gauw als je de buitendeur open deed sloeg het raampje weer dicht. Na het ontbijt kochten we wat kleinigheidjes in het winkeltje. In ons verblijf trokken we de zwemspullen aan en gingen naar het zwembad. Lekker in de schaduw want het beloofde weer een warme dag te worden. Tijdens het zwemmen was Marcel een lens verloren. Hij ging even een reserve in doen. ’s Middags kwamen er wat mensen in duikuitrusting in het zwembad. Ze kregen er duikles. De andere mensen die in het water waren moesten wel uitkijken voor hen. Marcel vond dit wel interessant en ging even kijken. Bij het restaurant van het zwembad aten we ’s middags warm. Harry-Jan had verteld dat ik een keer zwaardvis moest eten.
Die was erg lekker en daar moest ik hem gelijk in geven. Het vlees van de vis was erg zacht en lekker van smaak. We bleven tot ongeveer half vijf. Bij het winkeltje namen we een ijsje mee, Marcel trakteerde. Hij deed bij ons verblijf de deur open en we schrokken allebei. Uit ons appartement kwam een vrij grote hond naar buiten gelopen. Tijdens het schoonmaken is die waarschijnlijk mee naar binnen gekomen. Dit geven we wel even door bij de receptie straks. Ik ging lekker in bad liggen nadat Marcel gedoucht had. Als avondeten maakte ik kippensoep. Nou ja, je kon het eerder vermicellisoep noemen. De kip was er denk ik door heen gevlogen. We bleven de rest van de avond bij ons verblijf. Hij keek voetballen en ik deed op de clie een spelletje. Rond een uur of tien hoorde we geknal buiten. Hij ging op het balkon kijken en riep mij.
Het bleek vuurwerk te zijn. We waren net weer binnen toen het weer begon. Marcel maakte er een paar foto’s van. Buiten was het harder gaan waaien. Dat zal straks wel wat worden als we gaan slapen. Dan zal het raampje wel weer gaan klepperen. Hij stelde voor om het dan open te zetten. Daar had ik ook niks aan want dan hoorde ik de wind ruisen. Het raam bleef dus dicht.
Zaterdag 26-08-‘06
Achteraf viel het reuzen mee. Ik was vrij snel in slaap gevallen. We werden later wakker als anders. Voor we gingen ontbijten legden we onze handdoeken alvast op de ligbedden. Ik haalde na het ontbijt even de krant van gisteren. Samen liepen we naar de receptie. We vertelden van het voorval van de hond. De man bij de receptie maakte er gelijk werk van. De hond bleek van een van de bewoners te zijn. Ze zouden er op aan gesproken worden. Marcel ging alvast naar het zwembad en ik ging m’n zwempak aan doen. Marcel vertelde later dat er door de wind menige parasols omgewaaid waren. Ook wat ligbedden waren omge-
waaid. Mensen naast ons wilden bij elkaar liggen en hadden een handdoek van het ligbed verplaatst. Het bleken de handdoeken van het Schotse echtpaar te zijn. Toen hun later kwamen waren ze wel verbaasd.
Marcel vond dat dit moest kunnen. Hier was ik het dus niet mee eens. Iedereen legde er handdoeken neer.
Als je dan een leuk plaatsje wilt hebben zou je de handdoeken die er dan liggen gewoon weghalen.Ze probeerde het op een andere plek maar daar gingen net andere mensen liggen. Later ging de oude man van die familie naast ons weg zodat hun er konden gaan liggen. ’s Middags haalde Marcel bij de aparte ruimte van de receptie nog wat leesboeken. Na het douchen zaten we lekker op het balkon. De twee katten lagen er ook weer. We kookten eieren en deden die op de broodjes. ’s Avonds dronken we bij het zwembad koffie en thee. Daar namen we een stuk notentaart bij. Ik vond die erg machtig en gaf het laatste stukje aan
Marcel. Onderweg terug naar ons verblijf had ik er ook last van. Marcel las in ons verblijf de Telegraaf en ik deed de puzzels in de AD.
Zondag 27-08-‘06
Ondanks de wind was ik gisteravond vrij snel in slaap gevallen. Zelfs Marcel heb ik niet horen snurken. Dat wil toch heel wat zeggen. Ik werd wakker en hoorde hem de krant door bladeren. Op de wekker was het toen kwart over acht zag ik. We kleden ons aan en gingen ontbijten. Ik dacht dat ze vanwege de zondag wel iets extra’s zouden hebben. Nee dus. Na het ontbijt gingen we weer zwemmen. Dat was met dit warme weer nog het beste om te doen. Lekker onder de bomen in de schaduw, afkoelen in het water. Lekker luieren en naar de mensen kijken. Het warme eten nuttigden we weer ’s middags bij het zwembad.
Gisteren had Marcel bij iemand op het bord een lekkere steak zien liggen. Dat wilde hij vandaag uit proberen. Ik had niet zo’n trek en nam een omelet met een kipsalade erbij. Ze hadden daar ook “witte” sangria. Een grote kan was teveel voor mij dus nam ik een kleiner kannetje. Terug bij onze ligbedden raakte Marcel in gesprek met de mensen uit Schotland. Hij vertelde dat ze tot woensdag nog hier waren.
Ze bleven dan twee weken thuis en reisden dan naar Californie. Je kon beter van je geld genieten zei die als dat de belasting het int. Na wat boodschappen gehaald te hebben gingen we naar ons appartement. We aten broodjes en als toetje een ijsje. Daarna wandelden we een stuk en dronken wat bij het zwembad. Bij het kapelletje waren ze aan het vissen Hier bleven we even naar kijken. Weer terug in ons verblijf keek hij tv en ik loste wat puzzels op in de Telegraaf.
Maandag 28-08-‘06
Vandaag zitten we hier alweer een week. Bij de receptie namen we een kopy mee van de bustijden. Onderweg naar het zwembad maakten we kennis met een meisje uit Belgie. Ze was bezig met een koffer in de auto te zetten want ze gingen vandaag naar huis. Marcel vroeg of het niet vermoeiend was om zolang in de auto te zitten. Nee, zei ze, dat waren ze wel gewoon. Later zagen we ze nog bij het zwembad. Nog even genieten van de zon en het zwembad. Thuis was het weer een stuk slechter. We kwamen ook nog in gesprek met de vader van het meisje. Ze kwamen al vele jaren in Portugal met vakantie. Zijn vrouw kwam namelijk uit het noorden van Portugal. Zijn zwager had een appartement hier waar zij in gezeten hadden. In het voorjaar had hij alles opgeknapt en nu was er waterschade. Graag hadden ze nog wat willen blijven maar de kinderen moesten vrijdag weer naar school. Voor ze vertrokken aten ze eerst nog wat in het restaurant bij het zwembad. Ik zwaaide nog naar hen toen ze vertrokken. Na het eten gingen we douchen want we wilden naar Armacoa toe met het busje. Toen we daar uitstapte vroeg Marcel of we hier ook weer op moesten stappen. We liepen wat rond en keken in winkeltjes. In een klein winkeltje zagen we koffers staan. Niet duur en best wel stevig. Voordat we terug reden zouden we de koffer pas kopen. Nadat we wat gedronken hadden liepen we even het strand op. Terwijl m’n voeten opdroogde haalde Marcel de koffer. Bij de boulevard zaten we in de schaduw totdat het busje kwam. De twee Nederlandse meisjes die ook bij ons complex zaten reden ook mee terug. Zij vlogen vanavond terug naar Nederland. Marcel ging naar de winkel en ik liep naar het appartement. Hier bekeek ik de koffer en die zag er best ruim uit van binnen. Ik stelde het cijferslot in maar vroeg me af hoe die werkte. Later vroeg ik het aan hem en hij dacht dat ik hem voor de gek hield. Dat was echt niet het geval hoor. Hij liet me zien hoe het moest. De lipjes van de rits moest je er tussen doen en dan de cijfers wegdraaien. Het was zo simpel dat ik daar zelf niet op kwam.
Na het brood eten liepen we een stuk in de omgeving. Onderweg vertelde ik hem van de oude man. Ik kwam dus met de koffer hem voorbij lopen. Hij was bezig een kei los te peuteren met z’n schoen. Ik liep toen over een putdeksel waar speling tussen zat. Een eindje verder hoorde ik een raar geluid en keek achterom. Die oude man stond op de putdeksel te springen. Het was zo komisch, net een klein kind wat plezier heeft. Samen moesten we hier hartelijk om lachen. De twee Nederlandse meisjes zaten met hun koffers bij de receptie op de bus te wachten. We zwaaiden hen uit en liepen verder. Deze keer gingen we niet naar het zwembad om wat te drinken.
Dinsdag 29-08-‘06
Na het ontbijt gingen we naar het zwembad. Marcel ging met een Nederlands gezin even mee naar de tunnel in de rots. Morgen zou hij dan met mij erheen gaan. Toen we ’s middags terug naar ons appartement gingen wensten we het Nederlandse gezin een goede thuisreis. De Schotten vertrokken morgen. Wij zien hen dus morgenvroeg nog. Een stukje bij ons vandaan was een pizzeria waar we wilden
gaan eten. Daar binnen zag het er aardig chic uit. Op de menukaart stonden niet veel pizza’s. De prijzen waren waarschijnlijk aan het restaurant aangepast. Een gewone pizza margherita koste 11 euro. Dan kun je wel nagaan wat de andere moeten kosten. De bodem van de pizza was erg apart, heel anders als bij ons. Ze smaakte wel lekker maar dat mag dan ook wel voor dat geld. Vandaar uit liepen we nog even naar het strand. Marcel liet de ingang van de tunnel zien. Via het pad langs de rotsen liepen we naar het zwembad.
De man die ons hielp dacht dat we hetzelfde wilde bestellen als anders. Nee, nu werd het water en cappu-
ccino. We kochten nog de krant en liepen terug naar ons verblijf. Buiten was er een erg warme wind. In ons appartement speelden we twee potjes yathzee. Marcel ging daarna nog even buiten zitten. Ik las de krant en deed wat puzzels.
Woensdag 30-08-‘06
Door de warmte gisteravond duurde het even voordat we sliepen. Rond kwart voor negen werden we wakker en gingen ontbijten. Daarna weer naar het zwembad. Het was gewoon te warm om iets te ondernemen. De Schotten wilde nog even genieten van de laatste zon hier. Ook het Duitse echtpaar, van de excursie, gingen vandaag naar huis. Marcel vroeg of hij ook mee wilde naar de tunnel in de rots. Dat ging niet want ze moesten zo weg. We namen de fotocamera’s mee en liepen naar het strand. Eenmaal door de tunnel ging hij nog in de zee zwemmen. Bij het zwembad kwamen we de zwager van de Belgen nog tegen. Hij vertelde dat z’n familie gisteren rond vijf uur in de middag thuis waren gekomen. Vanaf Frankrijk tot aan huis hadden ze regen gehad. In een sms bericht schreven ze dat het 30 graden in de min scheelde met hier. Tijdens het eten spraken we nog even met het Schotse echtpaar. We wensten hen een goede terugreis. Tegenover ons lagen twee dames topless. Op zich is daar niets mee mis natuurlijk. Een van hen zat in het zwembad met haar vriend. Net een stel pubers zaten ze te vrijen in het zwembad. Ze kunnen toch wel rekening houden met de kinderen die er ook zijn. Als je een beetje nadenkt weet je toch wel dat dit niet kan. Bij de receptie keken we of er al informatie hing voor onze terugreis. Dat was niet zo dus wachten we tot Anita kwam. Ze had alleen maar voor de vrijdag een blaadje bij zich. In ons apparte-
ment stond een nieuwe tv. Zelfs een combinatie van de Nederlandse en de Belg was te krijgen. Vanavond
aten we bij “El Gomes” , en hij zei dat als die grieten daar ook kwamen dan stapte hij op. Ik zei tegen hem dat ze dit, als ze zo graag willen vrijen, op hun kamer of op het strand moeten doen. Onderweg naar het zwembad schrok ik toch. Ik keek opzij en er liep zo’n grote zwarte hond naast me. Nadat we de krant gekocht hadden gingen we naar ons appartement. Hier keken we naar een film. Halverwege was er een journaal. Ik was even op de badkamer geweest en toen ik terug kwam was de tv uit. Hij was moe en ging slapen. Waar kun je nu moe van zijn dacht ik. De hele dag liggen we bij het zwembad en hebben pas een excursie gedaan. Nou, de volgende vakantie wordt dus mooi anders dacht ik. Hier heb ik dus geen zin in om nog een keer mee te maken.
Donderdag 31-08-‘06
In bed dacht ik nog: hij lijkt wel een beetje op Davey, het buurjongetje. Als die op vakantie is verveelt hij zich ook als er geen tv of pc is. Nu hadden wij wel een tv. Als hij de laptop bij zich gehad had was het heel anders verlopen. Marcel was al op vanmorgen toen ik wakker werd. Na het ontbijt wilde hij even langs de receptie. Hij wilde graag informeren om een auto te huren. Ik zei dat dit niet veel nut had want in de auto heb je airco. Kom je buiten om iets te bekijken dan loop je toch weer in de warmte. Na het ontbijt waren we even in ons verblijf. Ik vroeg aan hem waar hij dan eventueel heen wilde als we een auto huurde. Hij moest hier wel om lachen toen ik het vroeg. Naar Lagos en Portimao zei die. Ik zei dat de volgende vakantie anders zou worden als nu. Om de hele dag alleen maar bij het zwembad te liggen paste ik voor. Als ik naar het buitenland wil dan wil ik ook wat zien van dit land. Hij vond het gewoon te warm om ergens met een bus heen te gaan. Natuurlijk wilde hij ook wel wat zien maar dan met een gehuurde auto. Net zoals we de vorige vakanties gedaan hebben. Ik zei dat ik met Sophia en vriendinnen ook in warme landen geweest was. Hier deden we dan ook mee aan excursies en dan was het vaak warmer als hier nu. Ik moet wel toegeven dat ik dit nu niet zo gauw meer zou doen met die opvliegers. Hij ging alvast naar het zwembad. Ik zou later komen want de hele dag bij het zwembad liggen vond ik teveel De schoon-
maakster kwam net toen ik m’n zwempak aan had. Ik ging dus ook maar naar het zwembad toe.
Tegen de middag kwamen de twee hittepetitten eraan met hun vrienden. Gelukkig lagen ze nu een beetje uit zicht. Tijdens het eten sprak Marcel even met de Belg. Hij wilde graag een auto huren en vroeg of dit gemakkelijk ging. O, zei die, ik regel dit wel even voor jullie. Hij kende de mensen goed van dat bedrijf en dan zouden we het voor een zacht prijsje krijgen. Om drie uur reden we samen met het busje naar het plaatsje toe. Eenmaal daar sprak hij met de mensen en we kregen een Kia voor 60 euro voor twee dagen.
De auto was er nog niet dus gingen we eerst samen iets drinken. We bedankten hem en haalde de auto op.
Eerst reden we terug naar ons verblijf. Daarna reden we naar een plaatsje wat hij ons aanbevolen had. Het uitzicht daarboven was schitterend. We reden nog wat rond daar en besloten toen terug te gaan. ’s Avonds wilden we bij het zwembad koffie en thee gaan drinken. Onze Belgische vriend zat er ook en we gingen bij hem zitten. Later liet hij ons zijn appartement nog even zien. Je kon het verschil wel goed zien hoor.
Nadat we de adresgegevens genoteerd hadden namen we afscheid van hem. We zouden contact houden met elkaar. Marcel zou hem nog wat foto’s via de mail toesturen.
Vrijdag 1-09-‘06
’s Morgens bij het ontbijt zat onze Belgische vriend ook te ontbijten. Bij het verlaten van de zaal namen we nog een keer afscheid van hem. Vandaag gingen we naar Loule. Een stukje buiten het centrum parkeerde we de auto. In een cafeetje dronk Marcel cappuccino en ik water. Het water was bevroren dus duurde het even voordat ik het kon drinken. Na dat we daar wat rond gelopen hadden reden we door naar Vilamoura. Marty, een collega van Marcel, had hem aangeraden om hier een boottocht naar de grotten te maken. Bij de haven vroegen we wanneer de volgende boot vertrok. Dat was pas om drie uur ’s middags.
Dat duurde te lang om op te wachten. We hadden dus ’s morgens om tien uur daar al moeten zijn. Pech,de volgende keer beter. Bij de haven liepen we wat rond en besloten door te rijden naar Albufeira. Marcel zocht het strand daar maar we konden het niet vinden. Misschien hadden we toch iets verder door moeten rijden. Nadat we wat gedronken hadden reden we terug naar ons complex. We hadden allebei genoeg van de warmte. In ons verblijf douchte we ons en ik maakte het avondeten klaar. De pizza smaakte wel alleen de loempia’s van Marcel mislukte. Zijn avondeten bestond toen uit een snicker en een yoghurtje. De keuken had zwart gestaan van de rook en de stank kwam gewoon naar buiten toe. De rest van de avond bleven we bij het appartement. O ja, nog even dit. Vanmorgen tijdens het koffie drinken gaf hij me een hapje slagroom met een koffieboon er boven op. Hij dacht dat die van chocolade was. Het bleek dus een echte koffieboon te zijn. Ik kon die niet meer uitspugen want ik had er al opgekauwd. Bah, wat was dit vies. Eerst dacht hij nog dat ik hem voor de gek hield. Hij deed er dus ook een in zijn mond en proefde het ook. Alleen hij kon het nog wel uit de mond halen.
Zaterdag 2-09-‘06
Vandaag wilden we naar Lagos rijden. Via de snelweg heen en terug binnendoor. Onderweg in de auto maakte ik wat foto’s van de omgeving. In de plaats aangekomen reden we eerst een beetje rond. Hij par-
keerde de auto onder een palmboom. Na eerst een stukje over de boulevard gelopen te hebben kwamen we langs een grote hal waar vis verkocht werd. Hier keken we even rond en liepen door naar een fort. Hier had ik wat over gelezen in een van de boekjes. Marcel wilde binnen gewoon doorlopen maar werd terug geroepen. Eerst moesten we betalen. Het was hier leuker om rond te lopen als bij de burcht in Silves. In een ruimte werd nog een filmpje getoond over de geschiedenis van Hendrik de zeevaarder. Weer buiten dronken we wat. Daar zagen we nog een bruid waar Marcel wat foto’s van maakte. In een klein winkeltje kocht Marcel nog een waaier voor mij. Deze kan ik gebruiken als ik een opvlieger heb. Vanwege de hitte besloten we om niet nog naar een ander plaatsje te gaan. Nadat we wat gegeten hadden liepen we terug naar de auto. Onderweg maakte ik nog een foto van een leuke brug waar we over heen reden. De auto werd op de parkeerplaats neer gezet. Hier zou die ook opgehaald worden. Hij gaf de sleutel af bij de receptie. In ons appartement ging ik lekker in een koud bad liggen. Net uit bad pakte ik wat te drinken toen er aangebeld werd. De poetsjuffrouw stond er en wilde schoonmaken. Hij liet haar binnen.
Wij gingen zolang op het balkon zitten. Ik moet toegeven dat ondanks de warmte het wel een goed idee van hem geweest was om een auto te huren. Zo hadden we toch nog wat meer van de omgeving gezien.
Ik pakte alvast wat spullen in de koffer.Dat scheelt weer voor morgen. Vanavond aten we warm waar we ook ontbeten ’s morgens. We namen allebei het buffet. Het was erg lekker en het zag er goed verzorgd uit.
Bij het zwembad dronken we nog wat en vertelde dat morgen onze laatste dag hier was. Degene die ons bedienden waren er allebei morgen. Dan konden ze nog afscheid van ons nemen morgen. In ons verblijf keek hij nog op de BBC naar een IQ-test. Hij schreef ook mee met de vragen en had na de uitslag een IQ van 122 zei die.
Zondag 3-09-‘06
Allebei waren we vrij snel vertrokken gisteravond. Ik werd wakker van knallen buiten. Het leken wel geweer schoten. Marcel hoorde het ook toen hij wakker werd. Vandaag is het onze laatste dag hier. Nog een dag genieten van de zon en de omgeving. Lekker rustig aan doen en relaxen. Rond half vijf keken we bij de receptie naar ons reisschema. Wij zouden als laatste opgehaald worden met de bus. In ons verblijf pakte ik nog wat spullen in die we niet meer nodig hadden. ’s Avonds gingen we bij het zwembad nog wat drinken. Daarna namen we afscheid van het personeel daar. Je hebt tijdens de vakantie toch een soort band met hun gekregen. Ze vroegen of we volgend jaar terug kwamen. Hier konden we geen bevestigend antwoord op geven. Terug in ons appartement ruimde we wat op en gingen slapen. De knallen die we vanmorgen hoorden waren er nu weer. Een van de jongemannen, die ons bedienden bij het zwembad, had ons verteld dat dit vuurwerk was. Dit was een soort traditie in Portugal als er een feest was. Hij vertelde nog dat dit vorig jaar ook zo was geweest. Tegen een toerist had hij toen gezegd dat Binladen er aan kwam.Die toerist was zich natuurlijk rot geschrokken.
Maandag 4-09-‘06
Allebei hadden we ondanks de warmte toch goed geslapen. Zelfs Marcel die anders altijd slecht slaap als hij ergens tegen op ziet. Na de laatste spullen in de koffer en beautycase gedaan te hebben controleerde we alles nog een keer. Het was de bedoeling dat de weekendtas in de kapotte koffer ging. Helaas kon de koffer dan niet dicht. We lieten de koffer dus daar. Bij de receptie zat de deur op slot toen we kwamen. Degene die dienst had lag schijnbaar te slapen. Na een paar keer op het raam getikt te hebben kwam hij slaperig tevoorschijn. Marcel ging ons uitchecken. De man wilde de deur weer op slot doen. Ik vertelde dat er zo nog een echtpaar kwam die weggingen. Dan moesten ze maar even kloppen zei die. Iets voor vijf uur kwam er een busje aangereden. Ze dachten dat wij met hen mee moesten. Ik zei dat degene er nog niet waren. Ze waren ook wel aan de vroege kant, zij hadden nog tien minuten om te komen. Nadat ze de bagage in het busje gezet hadden stapten ze in. Wij zwaaiden naar hen en zouden elkaar waarschijnlijk op het vliegveld nog wel zien. Onze bus kwam precies op tijd. De meeste in de bus sliepen nog even. Op het vliegveld waren vier incheckbalies voor onze vlucht. De meeste stonden gelijk in de voorste rij. Nadat de bagage weg was en we de instapkaart hadden gingen we wat drinken. We spraken nog even met het stelletje wat we ontmoet hadden tijdens de excursie. Even later ging de shop open en liepen we er even door heen. Het echtpaar wat bij ons in het complex zat zagen we ook nog. Ze vertelde dat de chauffeur van hun busje erg hard had gereden. Bij de andere mensen die in het busje zaten was hij ook al te vroeg geweest. Na hen een goede vlucht gewenst te hebben liepen we verder. Tegen vier uur liepen we richting de gate. Toch bleek Marcel wel wat nerveus te zijn. Hij moest van tevoren nog regelmatig naar het toilet. In het vliegtuig zaten we nu aan de rechterkant maar wel weer bij het raam. Het vliegtuig was ook wat groter als op de heen weg. De indeling was nu twee x twee en vier in het midden. Tijdens de vlucht maakte hij nog wat foto’s van de lucht. Nadat we onze bagage hadden belde Marcel met degene van het autohotel. Na twintig minuten kwam het busje. Eenmaal op het terrein kregen we onze sleutel en pakte onze bagage in de auto. De reis verliep verder spoedig en rond kwart voor drie waren we thuis. Zo kwam er dus een einde aan de mooie en leuke vakantie in Portugal. Marcel heeft nu nog twee weken vakantie.